The Arctic-Arc - Ze hebben de Noordpool bereikt!
© INTERNATIONAL POLAR FOUNDATION / ALAIN HUBERT
© International Polar Foundation
Na een zware tocht van vele dagen hebben Alain Hubert en Dixie Dansercoer eindelijk de Noordpool bereikt! Ze hebben met verschillende stormen, stormwinden en ondoordringbare mist geworsteld, maar wat hen het meest verwondert is de ongewoon 'natte' omgeving: het pakijs smelt.
Dagen na elkaar was het slecht weer. Stormen, dichte mist, niets bleef hen bespaard. De twee poolreizigers vragen zich nog steeds af hoe ze zo snel zijn kunnen vorderen in deze moeilijke omstandigheden.
De enige volmaakte dag was de dag waarop ze de Noordpool bereikten: "de zon scheen en de hemel was blauw, het was prachtig" zegt Alain Hubert, "om het ijs te zien oplichten onder de zonnestralen. En omdat de temperatuur de laatste dagen behoorlijk gestegen is, hadden we een onvergetelijke dag. Hij ijs was ook in veel betere staat: alle 'leads' (Nvdr: geulen met open water) waren bevroren en daardoor konden we zonder moe te worden 22 km afleggen in negen en een half uur..."
De poolreizigers waren heel tevreden en twijfelden er niet aan dat ze de laatste 20 kilometer die hen van de Noordpool scheidden in enkele dagen zouden afleggen.... Maar dat pakte anders uit: het was verschrikkelijk! "Ik snap er niets meer van," zei Alain Hubert aan de satelliettelefoon, "het landschap van gisteren is compleet veranderd, er is opnieuw overal water. Eindeloze geulen, ijsgebieden die we onmogelijk konden oversteken, levensgevaarlijke gedeelten en zones waar geen uitzicht was. We moesten herhaaldelijk terugkeren en het elders opnieuw proberen, het was een van de zwaarste dagen tot nu toe."
Na een gevecht van 13 uur bereikten ze uiteindelijk de legendarische Noordpool! Sinds de start van de "Arctic Arc"-expeditie hebben Alain en Dixie 930 km afgelegd in 54 dagen, gemiddeld 17,2 kilometer per dag (zonder rekening te houden met de ijsdrift). Ze moeten echter nog meer dan 3200 kilometer afleggen vooraleer ze het meest zuidelijke punt van Groenland bereiken.
Ondanks alle moeilijkheden waarmee ze tijdens hun tocht werden geconfronteerd, is er één verschijnsel dat Alain en Dixie sterk verwondert: het pakijs smelt overal , zelfs aan de Noordpool! "Er is overal water", zei Alain, "we moeten voortdurend geulen oversteken, ofwel via een doorgang, ofwel door onze sleden als catamarans te gebruiken. De reden is waarschijnlijk dat de temperatuur de laatste dagen veel zachter is geworden, gisterochtend -18°C en gisteravond -11°C."
Zoveel "water" is verrassend in deze streken. "Wat ik niet begrijp", zei Alain enkele dagen eerder, "is al dat jonge ijs dat het ons vandaag zo moeilijk heeft gemaakt. [...] We worden geconfronteerd met een soort terrein - een soort moeras - dat we gewoonlijk niet zien op dit gedeelte van het pakijs. Normaal is het ijs hier ouder en stabieler. Maar dit keer is heeft het zich verplaatst en is het uiteengebarsten in geulen, alsof alles door elkaar is gegooid. Het was echt verschrikkelijk, het echte Arctica ... het Arctica dat we vrezen, maar dat we hier ook kwamen opzoeken.."
