The Arctic-Arc - Na de Noordpool, het onbekende
Dixie op chaotisch ijs - Copyright: Alain Hubert / IPF
© International Polar Foundation
Alain Hubert en Dixie Dansercoer beginnen aan de tweede helft van hun avontuur: de oversteek van de Arctische Oceaan tussen de Noordpool en Groenland - Een route die bijna niemand ooit heeft gevolgd. Hoewel de omstandigheden niet erg gunstig zijn, blijven onze poolreizigers optimistisch!
Zeer weinig expedities hebben zich ooit aan "de andere kant van de Noordpool" gewaagd, gelegen tussen de Noordpool en Groenland. Alain en Dixie trekken nu door bijna onbekend gebied. De omstandigheden zijn veranderd en worden moeilijker. Vier dagen nadat ze de Noordpool hebben verlaten, worden ze al geconfronteerd met een ijschaos die ze bijna onmogelijk kunnen oversteken:
"Het was verschrikkelijk", zei Dixie gisteren aan de telefoon. "We mogen natuurlijk niet vergeten dat we ongeveer 70 kilo meer bagage hebben sinds onze voorraden werden aangevuld. Maar op onze weg kwamen we neergestorte ijsblokken tegen die heel moeilijk over te steken waren. Hij pakijs was vaak zo sterk gebarsten en opgestapeld dat Alain en ik op enorme ijsblokken moesten klimmen om uit te zoeken welke weg we het best konden volgen. We moesten de sleden vaak met zijn tweeën over het ijs tillen. En als er dan eindelijk een klein stukje vlak ijs was, dan zakten we tot aan onze knieën in de sneeuw."
"Het is onbegrijpelijk dat het ijs zo dicht bij de Noordpool zo sterk gebarsten was," legt Alain uit. "Aan de andere kant van de Noordpool, op de heenweg, was dat ook al het geval. Normaal is het pakijs bij de Noordpool niet zo chaotisch en gebarsten. Waarom was het terrein zo ongewoon? Ongetwijfeld door een opeenvolging van zware stormen enkele weken of maanden geleden. Ik kan geen andere verklaring bedenken ......" Alain is des te meer verwonderd omdat er in deze periode van het jaar normaal geen zware stormen zijn in het Arctische gebied.
De dagen daarna konden Alain en Dixie hun ski's niet gebruiken en moesten ze de sleden te voet trekken: " Er ligt een laag sneeuw op het ijs waar we tot boven onze knieën in zakken," verklaarde Alain, "en dus moeten we onze ski's afbinden en te voet verder gaan, want het ijsoppervlak is tot een harde korst bevroren en zo onregelmatig dat we onze ski's onmogelijk kunnen gebruiken. [...] We moeten meer stappen dan we kunnen skiën en we moeten de sleden voortdurend over obstakels en door diepe sneeuw trekken, we kunnen geen moment rusten zoals hiervoor (voor ze de Noordpool bereikten, [nvdr]) het terrein was daar veel vlakker en soms gingen de sleden vanzelf vooruit als we ze trokken. Nu moeten we de hele dag zware inspanningen leveren. We sleuren de hele dag ononderbroken als lastdieren.."
Hoewel ze in deze zware omstandigheden traag vorderen (slechts 8 of 13 kilometer in iets meer dan 8 uur), blijft hun moreel goed en nemen ze zelfs de tijd om wetenschappelijke gegevens te verzamelen voor een studie van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA.
