The Arctic-Arc - Een race tegen de klok
Alain en Dixie - Copyright: IPF
© International Polar Foundation
Alain Hubert en Dixie Dansercoer zetten hun tocht langs de ongewone route van de Noordpool naar Groenland verder. Ze vorderen snel, maar beginnen zich toch af te vragen of ze hun doel tijdig zullen bereiken...
Elke dag van de poolexpeditie is getimed: opstaan om 7 uur, het ontbijt klaarmaken, het kamp afbreken, 8 tot 10 uur stappen, waarbij ze afwisselend vooraan lopen, het kamp weer opbouwen, eten.... Toch brengen talloze elementen afwisseling in de dagen: de weersveranderingen, de verschillende soorten ijs waarover ze lopen, de soms betoverende landschappen, enz. Het is fascinerend om hen aan de satelliettelefoon de belevenissen van elke dag te horen vertellen.
Ze zijn het erover eens dat ze een goed ritme hebben gevonden: ze vorderen met een gemiddelde snelheid van 13 kilometer per dag (15 kilometer per dag als we rekening houden met de ijsdrift). Dat is een goede snelheid, maar is het snel genoeg? Ze moeten immers nog meer dan 550 km afleggen vooraleer ze Groenland zullen bereiken. Met deze snelheid zouden ze Groenland begin juli moeten bereiken en dat is erg laat in het seizoen. In de zomer smelt het pakijs immers.... Het wordt erg spannend: zullen ze Groenland bereiken voor het pakijs is gesmolten?
Bovendien zijn de omstandigheden in dit deel van het Arctische gebied, waarover weinig bekend is, niet gemakkelijk en de twee poolreizigers moeten hun route uitstippelen rekening houdend met de ijsdrift, zodat de tocht langer zal zijn. "We zijn duidelijk op een keerpunt gekomen in de expeditie," zegt Alain Hubert "want aan de ene kant hebben we nog maar weinig tijd, en aan de andere kant, en dat is onrustwekkend, weten we absoluut niet welke omstandigheden we de komende dagen moeten verwachten. Je moet weten dat niemand hier ooit eerder is geweest, dus misschien zijn er wel ijsgebieden die we totaal niet kunnen oversteken? Hoe zal de ijsdrift verlopen? Nadat we van de Noordpool zijn vertrokken, hebben we onze route aangepast op de ijsdrift te vermijden. Zullen we deze route moeten blijven volgen?"
Ondanks de ongerustheid over het vervolg van het traject genieten Alain en Dixie elke dag van plezierige en poëtische ervaringen. Zoals Dixie zegt tijdens dit interview: gewoon een ijsplaatje dat door de wind wordt opgetild en meegenomen, kan een adembenemend gezicht zijn!
