Polarstern / expeditie CAML : Kerstmiswalvissen
Een zeldzame foto van de mannelijke Layardspitssnuitdolfijn met zijn zwartwitte kleurpatronen - Copyright: M. Scheidat / Alfred Wegener Instituut. © ALFRED WEGENER INSTITUUT / M. SCHEIDAT
© International Polar Foundation
Het is altijd vreemd geweest om Kerstmis op zee door te brengen, ver van al zijn dierbaren. Dat heeft de grote Polarsternfamilie er echter niet van weerhouden zo veel mogelijk te genieten van dit feest. Na de traditionele maaltijd hebben we ons verzameld in het "blauwe salon" om er na de kapitein zijn speech een glas te drinken. Maar er was meer! Zo was er een koor dat langer dan een week had geoefend en dat aan alle aanwezigen een reeks Kerstliederen in 8 talen heeft aangeboden : uiteraard in het Duits en in het Engels (de meest gebruikte talen aan boord) maar ook in het Frans, Italiaans, Spaans, Nederlands, Deens en zelfs in het Tsjechisch! Een polyglotte prestatie die niet snel vergeten zal worden...
Ooit horen spreken van de " Spitssnuitdolfijnen "? Deze neven van de dolfijnen behoren tot de grootste en meest mysterieuze familie van de walvisachtigen, de "Ziphiidae" zoals hun wetenschappelijke naam luidt. Ondanks hun aanzienlijke lengte - ze kunnen tot 13 meter lang worden - weet men relatief weinig over deze 20 soorten, aangezien ze in de diepzee leven in kleine en ongrijpbare familie-eenheden. Er is zo weinig gekend over deze soorten dat men er nog altijd nieuwe ontdekt. Zo heeft men tijdens de jaren '90 in de Stille Oceaan twee nieuwe soorten kunnen beschrijven. Al deze soorten voeden zich met pijlinktvissen, die al zuigend worden gevangen tijdens diepe en langdurige duiken.
Als ik zoveel tijd nodig heb om deze groep te beschrijven, dan komt dat omdat onze walvisspecialisten nog iets sensationeels hebben meegemaakt. Enkele dagen na het nemen van een reeks uitzonderlijke foto's van de zeldzame en amper gekende spitssnuitdolfijn van Arnoux (9 meter lang), slaagden zij er namelijk in om tijdens hun eerste Kerstvlucht twee spitssnuitdolfijnen, waarover bijna even weinig geweten is, te identificeren en te fotograferen. Van alle walvisachtigen behoren de spitssnuitdolfijnen zeker en vast tot de 10 minst gekende soorten. De vreemdste van allemaal is zonder enige twijfel de Layardspitssnuitdolfijn ; het mannetje kan zijn mond maar half openen (wat hem echter niet belet pijlinktvissen te vangen) door de bizarre groei van twee tanden die aan beide kanten van de onderkaak uitsteken om elkaar te kruisen boven de bovenkaak.