Het leven en klimaat in Groenland : interview van Chris Paton - deel 2
International Polar Foundation
© International Polar Foundation
Chris Paton, leraar Engels en geografie woont nu al vier jaar in Uummannaq, een klein eiland op 650 km ten noorden van de Noordpool. In het tweede deel van dit interview heeft hij het over het leven en het klimaat in de Arctis.
Hoe is het leven in Uummannaq ?
Het is een heel zwaar leven omwille van de weersomstandigheden hier. Het weer maakt het bereiken van sommige voorzieningen zoals verzorgingscentra moeilijk.
Er is zo goed als geen weg in Uummannaq omdat de grond uit rots bestaat. Een derde van de huizen hier beschikt niet over stromend water omdat er geen riolering is in de huizen. Behalve in ziekenhuizen en scholen zijn er hier ook geen toiletten waar je kan doorspoelen. We hebben een emmer die we twee &agrav; drie keer per week moeten leegmaken.
De inhoud van onze toiletten gaat onmiddelijk naar de zee omdat er geen zuiveringssysteem is. Dit zorgt voor een stijgende concentratie dioxine. Volgens de analyse van ons drinkwater, bevat die honderd keer meer dioxine dan Deens water bijvoorbeeld. Ons afval wordt in stortplaatsen verbrand, wat het water dan vervuilt. Vooral in de lente, wanneer de sneeuw begint te smelten, en de vervuiling die tot dan in de sneeuw vastzat, vrijkomt. Dat water drinken we dan. Hiervoor moeten wij dringend een oplossing vinden.
Het kan voor ons ook moeilijk zijn om aan vers voedsel te geraken. Elk jaar missen we in april voedsel (vooral kaas, yoghurt, fruit en groenten). Het laatste schip dat ons komt bevoorraaden vertrekt in november, en gedurende de winter is het heer duur nieuwe voorraad te brengen door helikopter. Dit is dan ook meteen de reden waarom iedereen hier, vreemd genoeg, over twee diepvriezers beschikt!
De lichtschaarste in de winter valt ook moeilijk te verdragen. In december en januari hebben we slechts 1 &agrav; 2 uur daglicht.
Hebt u, sinds u in Uummannaq woont, al veranderingen opgemerkt die verbonden zouden kunnen zijn met de klimaatverandering?
Het pakijs vormt zich steeds later in het jaar. Normaal gezien begint die zich rond november te vormen en blijft ze tot in juli. Nu vormt ze zich in januari om in mei-juni al te verdwijnen. Dit betekent dus extra gevaar voor de jagers omwille van de dunne ijslaag. Ze kunnen het ijs niet even lang betreden als in het verleden.
Deze winter verscheen de zon opnieuw op 4 februari, twee dagen voor de gebruikelijke datum. Dit zou inderdaad aan de klimaatverandering te wijten kunnen zijn en valt te verklaren door de smelting van de gletsjers die vroeger de zon blokkeerden, maar die, sinds ze deels gesmolten zijn, de zon vroeger doorlaten.
Er is ook meer, en sterkere wind. De wind is hier een beslissende factor, vooral omdat hij, indien hij dagen lang sterk blaast, het ijs breek en dat zal niet opnieuw gevormd worden vooralleer het water opnieuw stil ligt. Er is een periode waarin we noch de slee, nog de boot kunnen gebruiken, wat het leven nog eens extra moeilijk maakt voor de vissers en de jagers.
Er valt ook meer sneeuw. Ons eiland is bekend om haar lichte sneeuwval in vergelijking met de oostkust van Groenland. Op de oostkust zijn ze het gewend tussen de huizen tunnels te graven!
Maar het vreemdste aspect blijft het feit dat er zoveel interesse is van de onderzoekers en de journalisten. Er komen veel mensen in Uummannaq die geïnteresseerd zijn in het leven van de jagers met de klimaatverandering. Er zijn ook veel scholen die met ons projecten willen opstarten. Met de klimaatverandering voelen we de interesse rond Groenland groeien.
Is er een ander aspect van het leven dat u zou willen benadrukken ?
Ja ! Een ander positief aspect van het leven op Groenland zijn de mensen, ze zijn zo spontaan en flexibel. Je kunt omwille van het weer hier niet van de mensen verlangen dat ze altijd stipt op tijd komen, ze komen dus wanneer ze kunnen. Iedereen is hier al eens te laat gekomen door het weer. Mocht het weer nu nog onvoorspelbaarder worden, dan wordt de spontaniteit van de mensen serieus op de proef gesteld. Groenlanders leven meer met het weer en het milieu rond hen: ze leven ermee en hangen ervan af om te eten. Ik kan begrijpen dat Nederlanders bezorgd zijn om de stijging van de zeespiegel, maar ik weet dat de Groenlanders niet bezorgd zijn. Zij zullen zich blijven aanpassen zoals ze altijd al gedaan hebben!
